Samopsza

Jesteś na stronie: Home / Samopsza

W miejscach i regionach, gdzie uprawiano samopszę funkcjonują najróżniejsze lokalne nazwy. W Grecji określa się ją mianem ?tiphe?, w Turcji ?siyez? a w języku hebrajskim funkcjonuje jako ?sifon?. We Włoszech i Francji, nazywa się ją natomiast ?małym orkiszem? (odpowiednio: ?Le petit épautre? lub ?piccolo Farro?). W Niemczech przyjęła się natomiast nazwa Einkorn.

Jakie są najważniejsze walory samopszy? Obfituje w  białko (nawet do 50% więcej niż pszenica zwyczajna), które ma bardzo korzystny z punktu widzenia zdrowia skład. Zawiera bowiem niewystępujące w pszenicy czy też orkiszu aminokwasy (fenyloalaninę, tyrozynę, metioninę i izoleucynę), które korzystnie wpływają na pracę układu nerwowego. Aminokwasy te są egzogenne, co oznacza, że nasz organizm nie jest w stanie wytworzyć ich samodzielnie ? powinniśmy dostarczać je z pożywieniem.

Z ziaren samopszy można uzyskać bardzo wartościową mąkę. O jej walorach świadczy obecność mikro- i makroelementów: magnezu, żelaza, cynku, manganu. Mąka z samopszy znakomicie nadaje się do wyrobu razowego pieczywa. Najlepiej przygotowywać je z wykorzystaniem zakwasu, gdyż zawarty w ziarnach samopszy gluten jest lepki, mało rozciągliwy i słabo zatrzymuje wodę.  Chleb z samopszy ma charakterystyczną, żółtawą barwę (spowodowana jest ona przez znacznie wyższą niż w pszenicy zawartość karotenoidów, które korzystnie wpływają na pracę ludzkiego oka) i lekko orzechowy smak, który wyczuwalny jest także w produktach z orkiszu, czy płaskurki.

Czy produkty z samopszy mogą być dobrą alternatywą dla osób mających problemy z trawieniem glutenu? Nie można tego jeszcze jednoznacznie potwierdzić, ale badania naukowe wskazują, że gliadyny (rozpuszczalny składnik glutenu ? niezdolność organizmu do jego przetworzenia jest przyczyną celiakii) zawarte w glutenie samopszy nie są tak bardzo toksyczne, jak te zawarte w pszenicy zwyczajnej.